serileri, tekne formunu sabit tutmaya çalışarak sadece teknenin bir boyutunu değiştirerek direnç tahminleri yapar ve gerçeğe en yakın sonuç verenler, tekne formuna dayalı olarak geliştirilmiş yöntemlerdir [4). Tekne formunu ile ilgili yeterli bilginin olması ile direnç tahmin yöntemlerimden en uygun olanı seçilir ve benzer ana boyutlara sahip olan kayıcı tekneler için tekne formları ve hız aralıkları ve bunlara bağlı olarak direnç değerleri çok yakın değerlere sahiptir. Daha önce de açıklanmış olduğu gibi temel hız aralıkları aşağıdaki şekildedir; • Kayıcılık Durumu Öncesi • Yarı Kayıcılık Durumu • Tam Kayıcılık Durumu 4. Direnç Tahmini Direnç tahmin yöntemleri aşağıdaki şekilde sınıflandırılır • Kayıcı Tekne Serileri • Prizmatik Denklemler • Sayısal Yöntemler •Ampirik Hesaplamalar • Teorik Tahmin Yöntemler Yukarda bahsedilen bu sınıfların hepsi teorik yöntemler hariç kayıcı tekne modelleri üzerinde yapılmış deneyler sonucu elde edilmiştir. Model deneyleri sonucu elde edilen data ve grafikler veya sayısal hesaplamalar yapılan deneyleri tanımlar [4). Direnç tahmin hesaplamalarından önce bunların sınıflandırılmasından bahsetmek yararlı olacaktır. 1 ooatbııllıltr EYLÜL- EKİM 2012 / SAYI 34 5. Kalıcı Tekne Serileri Kayıcı teknelerin •direnci belirli bir ölçekteki modellerin testleri sonucu elde edilmiştir. Sistematik serilerde, genellikle temel alınan bir formun boyutlarında tek bir doğrultuda değişiklikler yaparak geliştirilmiştir. Hesaplanan direnç değerleri bilinen ölçekleme kuralları kullanılarak gerçek değerler elde edilmiştir. Farklı yöntemler aynı model için farklı direnç değerleri verebilecek olsa da burada önemli olan model testlerinin nasıl yapıldığıdır [ 4). Bu sistematik serilerden bahsetmek yararlı olacaktır; • Seri 50 [4): Bu seriyi kayıcı teknelerin öncüsü olarak adlandırılabilinir. 1940'ların sonlarında doğru geliştirilmiştir ve yarı kayıcılık durumuna göre tasarlanmıştır. Ancak, bu seri günümüz kayıcı teknelerini yansıtmamaktadır. Seri 50'nin temel karakteristikleri yüksek eğrilik (high warp), yüksek genişlik konikliği (high beam taper), içbükey form (concave hull) olarak belirtebiliriz. Bu seriler sanki deplasman teknesi gibi göz önüne alınıp yapılmış ve deneyler yapılmıştır. Bu sebeple artık günümüzde kullanılan kayıcı tekneleri yansıtmamaktadır. • Seri 62 [4): Bu seri 1960'ların başında geliştirilmiştir ve tam kayıcılık durumu göz önüne alınarak dizaynı yapılmıştır. Günümüzdeki kayıcı teknelerden farklı kısımları (karakteristikleri), dar ayna kıç (narrow transom), düz baş bölgesi (blunt bow) ve teknenin baş tarafında maksimum çene genişliği (maximum chine beam forward of midship) olarak söylenebilir. Seri 62 küçük kalkıntı açılarında test edilmiştir. Geniş bir hız, yükleme, LCG aralıklarında testler yapılmış ve kalkıntı açısı 13° alınmıştır. Düşük kalkıntı açılarında faydalı ve kullanımı çok kolay olsa da baş formunun düz olmasından dolayı sürtünme kuvvetleri daha fazla olur. Seri 65 [4): Seri 65- 70'li yılların başında hidrofoil uygulamalarının tekne formuna uygunluğunu belirlemek için geliştirilmiştir. Daha çok kayıcılık öncesi durum için uygundur. Seri 65 iki ayrı seriden oluşmaktadır. Bunlar Seri 65A ve Seri 65B'dir. Seri 65A aşırı dar tekne kıçına (exceptionally narrow stern) sahiptir ve bu durum onun uygulanabilirliliğini kısıtlar. Seri 65A genellikle
RkJQdWJsaXNoZXIy MTcyMTY=